ستاره   از   درون   من   خبر    داشت

ز  درد   سینه ی  من   چشم تر  داشت

غمم    درهم    شکست   ایینه ها    را

که  تصویری   ز   رنج  مستمر  داشت

نگاهم   چون   تبر   بر   اسمان  خورد

دلی  پر   خون  ازین   طاق قدر  داشت

تمام   روز  و  شب   در  رنج  و اندوه

بدینگونه   زمان ،  بهرم   ثمر   داشت

شقا یق      حاصل    خون     دل    من

دو صد   قصه   ز پای   رهگذر  داشت

کسی    حرف    مرا    باور    نمی کرد

که  این دل  زخم خنجر از  بشر   داشت

دمی     از     سایه ها    ایمن     نبودم

دلم   از  سایه  ها    خون  جگر  داشت